Tuesday, February 12, 2013

കാര്‍മേഘം കണ്ട്
ഇനിയൊരു പെരുമഴയെന്ന് മൂഡയാ/നാവും മുന്‍പ്
കാറ്റിന്‍റെ ദിശയിലൊന്ന് പോയിനോക്കുക...

Monday, November 12, 2012

22 FEMALE KOTTAYAM & mass consciousness



New generation movies are the trend making ones in the present Malayalam film scenario. 22fk is one among them and it is said to have changed the whole fate and face of Malayalam cinema. It is directed by Ashiq Abu after his failed attempt of Daddy Cool and a so called masterpiece Salt and Pepper. It became very popular even before its release, through Facebook and such social networking sites. It has got its market under the label “a feminist film”. Advertisements for this film created a false consciousness even in a highly patriarchal society that this film puts forward a novel theme that promotes the empowerment of women through a ‘true’ feminist line of attack. The advertisements are intentionally made very realistic and are naturalised, taking characters from the real life situations. The characters are ordinary working class women. They are presented as handling the nuisance makers (men) in the street, bus and such public places that gives a false impression that the movie is greatly against male domination and is greatly in support of feminism and women empowerment. But the film lets down all the anticipations and deceitfully follows the patriarchal conventions of Malayalam film.
The marketing of the film itself is in a certain way that establishes a mass consciousness about the film that it is something revolutionary especially in the context of a patriarchal society. So everyone who is attracted by the advertisements goes to theatre having a false consciousness in her/his mind that the film is something that breaks all the norms and conditions established by traditional film makers. Director is very conscious in making the rendering of the film as per the constructed belief of the audience that he is well aware of.
 The significant participation of the film discourse in creating an exploitative imaginative world and thereby shaping the mass consciousness conducive to exploitative practices becomes a topic of political and cultural interest to anyone who is sensitive and political. 
Most films or the industry itself tend to provide an ideological presentation of social issues often assuming postures of compromise with the existing social structure. They seem to imagine and present an alternative to the decaying society but they mostly end up supporting the existing social structure, systems and values. Instead of an attempt to mould a new consciousness, films at large create a mindset in the viewers to adjust with the present social set up. What 22fk, a so called revolutionary film, does is not different.
22fk presents a ‘not so feminine’ female character Tessa. K. Abraham. She is almost an orphan who was brought up as a ‘Kottayam Christian female’. She is a stereotyped city girl in all her manners and appearance in the film. The film highlights certain aspects of her life and says that a bold and modern woman is like this. She is a nurse who wants to go to Canada for a better future of her professional life. Cyril is just an intruder who comes in between Tessa and her dreams. The film wants to put him in that way (as a secondary character) in order to make it female-centric but it craftily diverts from the path because a commercial film like this gets its market only if it satisfies certain norms and conditions of the society that shape the mindset of the viewers. So Cyril is glorified in many minute parts and in the sum total of the film itself. For example, there is a scene in which Tessa and her friends pass a comment on the buttocks of Cyril and make him embarrassed but the next moment he comes back with a counter blast that has got maximum applause from the viewers.
The film also raises the question of ‘virginity’. Virginity is something attributed only to women in a patriarchal society. This film presents a woman who is ‘dare enough’ to say that she is not a virgin. This declaration is welcomed as a big revolution in the Malayalam film history because in a traditional way all films presented and are presenting virgin females as heroines. But what actually happens in this film is far behind this appraisal. At a point where the relationship between Tessa and Cyril starts, she is ‘confessing’ that she is not a virgin. Otherwise, why should she say it to Cyril if she doesn’t consider her virginity as something precious? She does not ask anything about Cyril and he does not say about himself too. So it is the patriarchal consciousness that makes Tessa to confess on her ‘impurity’ and it is sure that a Malayali viewer’s mass consciousness could never have digested the film if Cyril is a ‘pure’ man (without a touch of villainy) throughout the film. But the film is accepted and praised because the heroine is morally ‘better’ than the hero.
The film has intentionally used the Kottayam slang of Tessa seemingly to add humour to some scenes. But where and when it comes is to be noted carefully. Whenever Tessa speaks about her life and future very seriously Cyril makes fun of her ‘funny’ slang by demeaning her serious talks. This is not criticised by those who praise this film as a feminist film because everyone’s unconscious mind is shaped by the mass consciousness that women are not supposed to think and act higher than men do. Men are to decide the future of women as per the constructed belief. Cyril’s eagerness in correcting Tessa (even though she is right in her own way) clearly shows that.
The two main male characters other than Cyril are Hegde and D K. Hegde is the one who raped Tessa brutally and got killed by herself. D K is the man who offers his help to Tessa in her plan to kill her rivals and what he asks instead of the help is her own body. After all the revenging scenes the film clearly underlines the fact that no woman can react to the injustices shown to her, without the help of a man. Whom she depends is the more interesting thing. D K (/ decay) is a man of the ‘generous’ policy that love women and own them. If Hegde has the colonial policy of direct attack then D K follows the imperial way of taming the minds and conquering them. Obviously D K is more dangerous than Hegde in the ideological level. But the film kills Hegde and leaves D K harmless. That again shows that the film is very much anti-women.
In the last part of the film also Cyril dominates Tessa and is given applauses even after his castration. She is corrected again and her revenge seems to be nothing to Cyril. There is an intentional dialogue by Cyril at this part – “you are the real woman”. Why does Tessa need such a certificate, that too from a castrated male? This is only to satisfy the mass consciousness which gives certificates to women in various forms.
Saying that it denies hero domination 22fk presents an alter hero figure who is very much different from the usual heroes. Labelling it as a feminist film is only a way for its promotion. Market wants everything including feminism as a show off and a commercial world supports all new ideas and trends not to promote it for any good of the society but to glorify and idealize them and thus keeping away from reality. Then only capitalism can resist challenging changes and revolutions from the mass. So capitalism leads society through its own way by maintaining the mass consciousness using its tools such as film and other art forms. So 22fk also is not different in maintaining the established mass consciousness of society, mostly about women, by keeping their rank just below men always.
  

Friday, February 10, 2012

പൊട്ടക്കിണറ്റിലെ നിഴലനക്കങ്ങളും കാറ്റും
പുറത്തൊരു വലിയ ലോകം ഉണ്ടെന്ന്
തമ്മില്‍ അടക്കം പറയുന്നത് കേട്ടാണ്  
തവളക്കുഞ്ഞു പടവുകള്‍ കയറി 
പുറത്തെത്തിയത്. 
ആരുടെയൊക്കെയോ ചവിട്ടടികളെ പേടിച്ച്  
തുള്ളിത്തുള്ളി, കണ്ടും കാണാതെയും  
അറിഞ്ഞും അറിയാതെയും  
മനം മടുത്ത്‌ മടുത്ത് ഒടുവില്‍  
സ്വന്തം പൊട്ടക്കിണറ്റില്‍ തുള്ളി 
ആത്മഹത്യ ചെയ്തു !

---i am a big lie made to be believed by myself---

Saturday, July 9, 2011

എന്തുകൊണ്ട് 'മഴ'?


                               നൊസ്റ്റാള്‍ജിയ അഥവാ ഗൃഹാതുരത്വം എന്നത് പൊതുബോധത്തിന്‍റെ ഉല്പന്നമാണ്. നൊസ്റ്റാള്‍ജിയ ആഘോഷിക്കപ്പെടുന്ന സിനിമകളുടെയും സാഹിത്യങ്ങളുടെയും സ്വീകാര്യതയില്‍ യഥാര്‍ഥത്തില്‍ പ്രവര്‍ത്തിക്കുന്നത് ഈ പൊതുബോധത്തിന്‍റെ മനശ്ശാസ്ത്രമാണ്.
                               കഴിഞ്ഞുപോയ കാലത്തെക്കുറിച്ച് നഷ്ടബോധത്തോടെയുള്ള, എന്നാല്‍ സുഖകരമായ ഓര്‍മയെയാണ് പൊതുവെ നൊസ്റ്റാള്‍ജിയ എന്നു പറയുന്നത്.അത് കേട്ടറിവുകളിലൂടെയും ഉണ്ടായിവരുന്നതാകാം. കഴിഞ്ഞകാലം നന്‍മകള്‍ മാത്രം നിറഞ്ഞിരുന്ന കാലമാണെന്നു വരുത്തിത്തീര്‍ത്തുകൊണ്ട് പഴയകാലത്തെ ആദര്‍ശവല്‍ക്കരിക്കുക വഴിയാണ് നൊസ്റ്റാള്‍ജിയ രൂപം കൊള്ളുന്നത്. ആളുകള്‍ക്ക്  അത്തരം കാര്യങ്ങള്‍ കേള്‍ക്കാനും പറയാനും ചിന്തിക്കാനും ഏറെ താല്പര്യമാണ്. ജനങ്ങള്‍ക്കിടയില്‍ വളരെയേറെ സ്വീകരിക്കപ്പെടുന്ന സിനിമകളും സാഹിത്യങ്ങളും എടുത്ത് പരിശോധിച്ചുനോക്കിയാല്‍ അവയില്‍ ഈ നൊസ്റ്റാള്‍ജിയയുടെ അംശം പ്രത്യക്ഷമായും ചിലപ്പോള്‍ പരോക്ഷമായും കാണാം. പഴയതിന്‍റെ ആദര്‍ശവല്‍ക്കരണത്തെ അനുകൂലിക്കുന്ന ഒരു പൊതുബോധം തന്നെയാണ് ഇത്തരം സൃഷ്ടികള്‍ ഇരുകൈയും നീട്ടി സ്വീകരിക്കപ്പെടുന്നതിന്‍റെ പിന്നിലുള്ളത്. ഇത് സൃഷ്ടികര്‍ത്താവിന്‍റെ ബോധമണ്ഡലത്തില്‍നിന്ന് രൂപപ്പെടുന്നതാകണമെന്നില്ല, മറിച്ച്, പൊതുബോധത്തില്‍ നിന്ന് വിടുതല്‍ നേടിയിട്ടില്ലാത്ത അബോധത്തില്‍ രൂപപ്പെടുന്നതാണ്. അതുകൊണ്ടുതന്നെ കപടമായ ആദര്‍ശവല്‍ക്കരണം തന്‍റെ മാധ്യമത്തിലൂടെ നിര്‍വഹിക്കുന്ന ആള്‍ അല്ല പ്രതിസ്ഥാനത്തു വരുന്നത്, പകരം, മാറാന്‍ വിസമ്മതിച്ചുകൊണ്ട്  ഭൂരിഭാഗത്തിന്‍റെയും അബോധത്തെ നിര്‍ണയിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്ന പൊതുബോധമാണ്.
                               മഴ എന്ന ആല്‍ബത്തിന്‍റെ സ്വീകാര്യതയെ ഈ പൊതുബോധത്തിന്‍റെ കാഴ്ചപ്പാടില്‍ നിന്നുകൊണ്ട് നോക്കിക്കാണാവുന്നതാണ്.
                               മഴ പങ്കുവയ്ക്കുന്ന ആശയം പുതിയതൊന്നുമല്ല. ചെറുപ്പത്തില്‍തന്നെ ഭാര്യയെ നഷ്ടപ്പെട്ട ഒരാള്‍ വാര്‍ധക്യാവസ്ഥയില്‍ അവളെ ഓര്‍ക്കുകയും ആ ഓര്‍മകളിലൂടെ അവരുടെ പ്രണയം കടന്നുവരികയും ചെയ്യുന്നു. ഇവിടെ ആദര്‍ശവല്‍ക്കരിക്കപ്പെടുന്നത് വെറും പ്രണയമല്ല, പഴയകാലത്തെ പ്രണയമാണ്. വരികളും ദൃശ്യങ്ങളും പ്രേക്ഷകരെ കൊണ്ടുപോകുന്നത് ആദര്‍ശവല്‍ക്കരിക്കപ്പെട്ട പഴയകാലത്തിലേക്കാണ്. തറവാടും കുളവും പ്രകൃതിഭംഗിയും പെണ്‍കുട്ടിയുടെ ശാലീനഭാവവും പ്രണയത്തിന്‍റെ നിഷ്കളങ്കത കാണിക്കുന്ന രംഗങ്ങളും ഇതില്‍ നൊസ്റ്റാള്‍ജിയയെ നിര്‍മിക്കുന്ന പ്രധാന ഉപകരണങ്ങളാണ്. ഏറ്റവും പ്രധാനപ്പെട്ട ഒന്ന് മഴയാണ്. ഓര്‍മകള്‍ക്ക് അകമ്പടിയായി ഇതില്‍ മഴയുണ്ട്. മഴയ്ക്ക് നല്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്ന പല ഇമേജുകളും പൊതുബോധത്തില്‍ പല കാലങ്ങളിലൂടെ നിര്‍മിക്കപ്പെട്ടവ തന്നെയാണ്. ഒരു സാധാരണ പ്രകൃതിപ്രതിഭാസമായ, ജീവന്‍റെ നിലനില്പിന് അത്യാവശ്യമായ മഴയ്ക്ക് പൊതുബോധത്തില്‍ നല്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്ന ഇമേജുകള്‍ തികച്ചും വ്യത്യസ്തമാണ്. ഭ്രാന്തിയായും സുഹൃത്തായും ഓര്‍മയായും സ്നേഹമായും വളരെ വ്യത്യസ്തങ്ങളായ ചിത്രങ്ങള്‍ സാഹിത്യവും സിനിമയും മഴയ്ക്ക് നല്‍കിയിട്ടുണ്ട്. ഇങ്ങനെ പലതരത്തില്‍ മഴയെ കേട്ടും വായിച്ചും കണ്ടും യാഥാര്‍ഥ്യത്തില്‍നിന്നു വിഭിന്നമായ ഒരു സങ്കല്‍പം പൊതുബോധത്തില്‍ മഴയെപ്പറ്റി നിര്‍മിക്കപ്പെട്ടു. നൊസ്റ്റാള്‍ജിയയുടെ പ്രധാനഘടകമായി മഴ മാറി. ആല്‍ബത്തിന്‍റെ പേരുതന്നെ മഴ എന്നാകുമ്പോള്‍ അതില്‍നിന്നു ലഭിക്കുന്ന ഒരു nostalgic feeling തന്നെ ആല്‍ബം തുടര്‍ന്നുകാണാന്‍ പ്രേരിപ്പിക്കുന്നുണ്ട്. മഴയുടെ ദൃശ്യങ്ങള്‍ നൊസ്റ്റാള്‍ജിയയെ അതിന്‍റെ ഉയര്‍ന്ന തലത്തില്‍ എത്തിക്കുന്നു.
പൊതുബോധത്തെ തൃപ്തിപ്പെടുത്തുന്ന മേല്പറഞ്ഞ ഘടകങ്ങളെല്ലാം തന്നെ സംവിധായകന്‍ ബോധപൂര്‍വം ഉള്‍ ച്ചേര്‍ത്തതാകണമെന്നില്ല. പൊതുബോധത്തിന്‍റെ തന്നെ ഭാഗമായ അയാളുടെ അബോധത്തില്‍ യഥാര്‍ഥപ്രണയം/ ആദര്‍ശപ്രണയം അങ്ങനെയൊക്കെയാണ്. അതിനാല്‍‍  ഇവിടെ  സംവിധായകനാര് എന്നതല്ല പ്രശ്നം, മറിച്ച്, സംവിധായകന്‍റെയും അബോധത്തെ നിര്‍ണയിക്കുന്ന പൊതുബോധമാണ്. ഈ പൊതുബോധത്തെ മറികടന്നാല്‍ മാത്രമേ പ്രണയത്തേയോ മഴയേയോ ഒക്കെ വ്യത്യസ്തമായി ചിത്രീകരിക്കാന്‍ ഏതൊരാള്‍ക്കും കഴിയൂ. എന്നാല്‍ മഴയെപ്പോലെ സ്വീകാര്യത അതിനു കിട്ടാന്‍ ഒട്ടും സാധ്യതയില്ല.


Saturday, March 5, 2011


--മുള്ളുകള്‍
       ചില ചെടികള്‍ക്ക്
ധാരാളികളായ ഇലകളുടെ
    കുത്തിനോവിക്കുന്ന രൂപാന്തരമാണ്---

    മുറിവ്


നെറികെട്ട ലോകത്തെക്കുറിച്ചുള്ള
അറിവാണെനിക്കു മുറിവ്.

  എന്റെ വരികള്‍ക്കു
                    വ്യാഖ്യാനമുണ്ടാകുമ്പോള്‍
  എന്റെ അറിവിന്
                    വ്യാഖ്യാനമുണ്ടാകുന്നു
  എന്റെ മുറിവിന്
                  വ്യാഖ്യാനമുണ്ടാകുന്നു
  എന്റെ കവിതയ്ക്ക്
                    വ്യാഖ്യാനമുണ്ടാകുന്നു
           എനിക്ക്
                    വ്യാഖ്യാനമുണ്ടാകുന്നു


വ്യാഖ്യാനങ്ങളില്‍ വഴിതെറ്റി
വ്യാഖ്യാനങ്ങളെ വഴിതെറ്റിച്ച്
ഒരുപറ്റമാളുകള്‍ കടന്നുപോകുമ്പോള്‍
ബാക്കിയാകുന്നതും
ഒരു മുറിവാണ്.
ഒരു വലിയ മുറിവ്...
എന്നെയും എന്റെ കവിതയെയും
ഇട്ടുമൂടാനുള്ളത്രയും ആഴമുള്ള
ഒരു മുറിവ്.
ഉണങ്ങാതെ ഇടയ്ക്കിടെ പഴുത്ത്
ഒടുവില്‍ പാടെ കരിഞ്ഞ്
വെറുമൊരടയാളം മാത്രമായി...
ചിലപ്പോളതുമില്ലാതെ...............